ซาน ซิโร่ สายตาชาวโลกจะจับจ้องไปในสัปดาห์หน้า

ซาน ซิโร่ การแข่งขันแชมเปี้ยนส์ลีกรอบรองชนะเลิศระหว่างเอซี มิลานและอินเตอร์ มิลานนำจุดสนใจกลับมาที่เมืองที่เคยเป็นศูนย์กลางของความสนใจในฟุตบอลยุโรป

อย่างไรก็ตาม แม้จะร่วมคว้าแชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ 10 สมัย แต่ความสำเร็จทั้ง 7 ของเอซี มิลานเป็นรองเพียงเรอัล มาดริดเท่านั้นในรายการตลอดกาล และไม่เคยเข้าถึงรอบรองชนะเลิศของรายการยุโรปเลยตั้งแต่ปี 2020

สองทศวรรษผ่านไปนับตั้งแต่ที่พวกเขาพบกันในรอบรองชนะเลิศของแชมเปี้ยนส์ ลีกเมื่อประตูทีมเยือนของอังเดร เชฟเชนโก้กลายเป็นจุดชี้ขาดสำหรับเอซีซึ่งเอาชนะยูเวนตุสด้วยการดวลจุดโทษที่โอลด์ แทรฟฟอร์ดในนัดชิงชนะเลิศ

การเสมอกันจะทำให้ได้ภาพสัญลักษณ์ของสนามกีฬา – สนามกีฬาจูเซปเป เมอัซซา ซึ่งเป็นชื่อที่เหมาะสม ซึ่งเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกสำหรับคานสีแดงอันโดดเด่น ซึ่งเปิดตัวครั้งแรกในปี 1926 และปรับปรุงให้ทันสมัยล่าสุดสำหรับฟุตบอลโลกปี 1990

ภายนอกโครงสร้างนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่ข้างในเป็นพระธาตุ ทั้งสองสโมสรมองไม่เห็นอนาคตที่นั่น แต่ตามที่ บีบีซี สปอร์ต สรุป การลาออกกำลังพิสูจน์ให้เห็นถึงปัญหา

แผนการของอาสนวิหารหยุดชะงักลง

อินเตอร์ เริ่มพูดถึงความเป็นไปได้ที่จะย้ายออกจากถิ่น ซาน ซิโร่ เมื่อแปดปีก่อน เมื่อ 4 ปีก่อนพวกเขาร่วมมือกับเอซี มิลานในการตัดสินใจว่าต้องเกิดขึ้น

โครงสร้างสนามกีฬาปัจจุบันจะมีราคาแพงในการบูรณะ ค่าใช้จ่ายจะสูงขึ้น ที่นั่งจำนวนมากยังคงอยู่จากการอัพเกรดในปี 1990 สิ่งอำนวยความสะดวกห้องน้ำเป็นพื้นฐาน ทั้งสองสโมสรมองด้วยความอิจฉาที่สโมสรในอังกฤษสามารถเพิ่มรายได้ผ่านสิ่งอำนวยความสะดวกขององค์กร

ในปี 2022 ดีลอยท์ มันนี่ ลีก แสดงให้เห็นว่า อินเตอร์ สร้างรายได้ 44 ล้านยูโร (38.48 ล้านปอนด์) ในวันแข่งขัน เอซี มิลาน สร้างรายได้ 32 ล้านยูโร (27.99 ล้านปอนด์) ในทางตรงกันข้าม ท็อตแนม ในสนามใหม่ทำเงินได้ 125 ล้านยูโร (109.3 ล้านปอนด์ )

ความเหลื่อมล้ำบางส่วนเกิดจากกฎระเบียบของโควิดที่มีระยะเวลายาวนานกว่าในอิตาลี แต่ถึงกระนั้น สโมสรมิลานก็ไม่สามารถเข้าใกล้รายได้ในวันแข่งขันของท็อตแนมได้โดยที่สนามกีฬามีการกำหนดค่าตามที่เป็นอยู่

สโมสรเสนอวิธีแก้ปัญหา

หลังจากประกวดราคาไปทั่วโลก มีประชากรมาก นักออกแบบสนามกีฬาชื่อดังก็เสนอโมเดลที่เลือก ขนานนาม ‘อาสนวิหาร’ สนามกีฬาใหม่ทั้งหมดได้รับการวางแผนให้สร้างขึ้นบนที่ดินน้อยกว่า 1 กม. จากโครงสร้างปัจจุบัน

ในการประกาศแผนในเดือนธันวาคม 2564 ทั้งสองสโมสรกล่าวว่าพื้นที่โดยรอบจะเป็น ‘กีฬาและการพักผ่อนโดยเฉพาะ’ รวมพื้นที่สีเขียว 110,000 ตร.ม. และจะเป็น ‘สนามกีฬาคาร์บอนสุทธิเป็นศูนย์แห่งแรกในโลก’

ความจุของสนามจะอยู่ที่ 65,000 ซึ่งน้อยกว่าซานซีโร 10,000 คน แผนดังกล่าวจะนำเสนอข้อเสนอขั้นสุดท้ายในช่วงปลายปี 2565

แต่โครงการหยุดชะงัก การประท้วง การอุทธรณ์ และการคัดค้านทำให้ยุติลง ทั้งสองสโมสรไม่เต็มใจที่จะลงทุนอะไรเพื่อพัฒนาโครงการโดยไม่มีการรับประกันว่าจะสร้างเสร็จในที่สุด

ในเดือนกันยายนปีที่แล้ว เทศบาลได้เปิดการอภิปรายสาธารณะเกี่ยวกับสนามกีฬาซึ่งกินเวลาจนถึงเดือนพฤศจิกายน จากนั้นพวกเขาก็แนะนำสโมสรว่าต้องเปลี่ยนแปลงข้อเสนอเริ่มต้น

เมื่อถึงจุดนั้น อินเตอร์ และ เอซี ก็เริ่มมองหาทางเลือกอื่น

อินเตอร์ กำลังมองหาสถานที่ใน อัสโก ซึ่งเป็นเมืองเล็ก ๆ ทางตอนใต้ของมิลาน เอซี กำลังประเมินทางเลือกหลายทาง ที่ซานโดนาโต้ และ เซนต์จอห์นที่ 6 ซึ่งอยู่ชานเมืองมิลานและ ลาเมารา ซึ่งเป็นสนามแข่งม้าใกล้กับ ซาน ซีโร่

อย่างไรก็ตาม มีปัญหากับทั้งสามตัวเลือก ความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมอาจส่งผลต่อหลัง

มีการตั้งคำถามเกี่ยวกับการจัดหาเงินทุนสำหรับโครงการเดี่ยวๆ แม้ว่าอินเตอร์จะยืนกรานว่าพวกเขาสามารถเข้าถึงแหล่งเงินทุนได้ และเร้ด เบิร์ด เจ้าของชาวอเมริกันของเอซี มิลาน มุ่งมั่นที่จะติดตามความเชื่อของเอลเลียต เพื่อนร่วมชาติรุ่นใหญ่ชาวยุโรป

เกิดอะไรขึ้น?

อินเตอร์และเอซี มิลานใช้ร่วมกันกับ กิเซปเป เมอัซซา ตั้งแต่ปี 1947 เห็นได้ชัดว่ามีข้อดีและข้อเสียในสถานการณ์นี้ อนุญาตให้ใช้ค่าใช้จ่ายร่วมกัน แต่หมายความว่าต้องเปลี่ยนบางส่วนของสนามกีฬาเพื่อแสดงสีของสโมสรที่เล่นจริง

การเป็นอิสระจากข้อจำกัดเหล่านี้โดยไปคนเดียวเป็นสิ่งที่น่าสนใจ อย่างไรก็ตามมันยังมีราคาแพง

นอกจากนี้ เนื่องจากเทศบาลมีส่วนสำคัญเช่นกัน การตกลงข้อตกลงเรื่องสิทธิ์การตั้งชื่อที่ร่ำรวยจึงไม่ใช่การเริ่มต้น

แต่มีสโมสรในเซเรียอาเพียง 4 สโมสรเท่านั้น ได้แก่ ยูเวนตุส, อตาลันต้า, อูดิเนเซ่ และ ซาสซูโอโล่ ที่เล่นในสนาม ‘ของตัวเอง’ และดูเหมือนว่าคู่หูมิลานอยากจะอยู่ด้วยกันในพื้นที่ซาน ซิโร่ ถ้าเป็นไปได้

เมื่อเดือนที่แล้ว นายกเทศมนตรีเบปเป้ ซาลา ให้เวลา 90 วันในการระบุว่าพวกเขาจะทำการเปลี่ยนแปลงอาสนวิหารตามคำร้องขอหรือไม่

เป็นที่ยอมรับว่าแผนเริ่มต้นจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก แต่สโมสรได้ขอขยายเวลาแล้วเนื่องจากพวกเขาไม่รู้สึกว่าพวกเขาได้รับเวลาเพียงพอในการประเมินการปฏิบัติจริงของการเปลี่ยนแปลงที่พวกเขาถูกขอให้ทำและหาความเป็นไปได้ ของทางเลือก.

ประเด็นสำหรับทุกฝ่ายมีความซับซ้อน สองสโมสรที่ใหญ่ที่สุดของยุโรปต้องการสนามใหม่ นักการเมืองท้องถิ่นรู้ดีว่าการออกจากสโมสรจะทำลายศักดิ์ศรีของพื้นที่นี้ รวมทั้งต้องสูญเสียรายได้ที่สำคัญไปด้วย การพูดคุยยังคงดำเนินต่อไปและไม่มีข้อยุติ

ในระหว่างนี้ ซานซีโรยังคงเหมือนที่เคยเป็นมาตั้งแต่ปี 1990 ภายนอกโดดเด่น มีซากคอนกรีตอยู่ข้างใต้

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ sake-hakuchou.com อัพเดตทุกสัปดาห์